Ona czyta w myslach? To też mój błąd. Zapomniałam zablokować umysł. Znowu. Kiedys przez takie coś wyląduje w grobie. Dziewczynka wyskoczyła mi z rąk i popatrzyła na mnie gniewnym wzrokiem. Po cóż owijać w bawełne?
- Nie mam o tobie złego mniemania. Po prostu nie lubie dzieci, ale są wyjatki. Ciebie nie znam, więc na razie nie jesteś tym wyjątkiem. I jestem opiekunką.
Powiedziałam szczerze. Dziewczynka się nie odzywała. Chyba próbowała mi wejść w głowę, ale miałam zablokowane myśli. Usmiechęłam się zwycięsko.
- Jakbyś chciała wiedzieć, powiedziałam to szczerze.
Dodałam i ją poczochrałam po głowie.
- No dobra. Wracasz do łóżka czy zostajesz?
Zapytałam. Chodziło mi o burzę. Albo wraca do siebie do łóżka i się boi, albo ze mną tu na dole.
Luna?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz